Bobbies blog: de puppentijd
L-nest met Frasnay's flair 1 week oud
dag 1 en dag 2
De nacht na de bevalling verliep uitermate rustig. Uit de werpkist kwamen de bekende en vertrouwde geluiden van monkelende puppies. Eentje wist ik al te herkennen... wij hebben weer een zingende Hollander.
Toen de pups allemaal languit onder de lamp sliepen, kon ik met iets moeite Bobbie mee naar buiten krijgen.. om even een plas te doen. Ze had ook zin om te eten maar gunde zich daarvoor nog geen tijd. Om te kijken of de puppies al ietsje waren gegroeid gingen ze een voor een op de weegschaal. Negen waren al aangekomen, eentje een beetje afgevallen. Even opletten in de loop van de dag. Het betrof hier reutje blauw, het reutje met het omgeklapte voetje. Aan zijn (levens)lust lag het zeker niet. Ik zag hem de eerste dag vele keren stevig aangekoppeld, zelfs gewokkeld bleef hij vasthouden. Wat een zuigkracht. Hij leek wel een stoere Dyson, die bekende stofzuiger. Vanwege zijn ieniemienie formaat en omdat dit ons L-nest is, kreeg hij alvast een echte naam: Little Dyson. De andere hondjes heten nog naar hun bandjes... voorlopig.
De sessies slapen en drinken volgden elkaar onafgebroken op. Zodra ze allemaal tevreden (en heel stil !!) sliepen, kon ik Bobbie mee krijgen naar buiten om te plassen, te poepen en te eten.
Op de tweede dag pakte ze een voor een haar kippennekjes om die op verschillende plaatsen in de tuin te verstoppen. Ze wilde ze zelfs mee de werpkist in nemen. Daar heb ik me dan wel even mee bemoeid... natuurlijk.
Met de dierenarts gesproken over het pootje/voetje van Little Dyson.. een bezoek staat genoteerd, dan zal er bekeken worden wat het is en hoe wij het met hem gaan aanpakken.
In de loop van de eerste dag haalden wij Dido ook weer in de woonkamer. Bobbie zat gelijk strak rechtop... en hield haar moeder erg goed in de gaten. Dido kennen wij als ongelofelijk nieuwsgierig maar ze hield keurig afstand.. wat? Ze deed net alsof ze niets in de gaten had waarop Bobbie zich al snel ontspande.
Ondanks dat het een groot nest is, is het regelmatig helemaal stil in de kist. Ze liggen als sigaren in een doosje gerangschikt naast elkaar te slapen onder de warmtelamp of tegen Bobbies warme buik. Wij vinden Bobbie een heel erg rustige mam die ook heel voorzichtig is met haar kroost.
Billen poetsen echter gaat stevig en zonder pardon.. daarbij liggen de pups soms helemaal luid protesterend ondersteboven. Een beetje moederhond is daar echt niet van onder de indruk.
week 1
De groei zit erin.. ook Little Dyson is flink aangekomen (relatief gezien dan). Bobbie besluit in de loop van de dag als de pups slapen, lekker met ons mee te wandelen. Ongelofelijk.. ze maakt alweer een paar vrolijke sprintjes. Als dat maar geen karnemelk gaat opleveren. Verder bestaat het dagprogramma uit drinken en slapen. Voor ons is het genieten van een heel vocabulair aan geluidjes die de pups weten te produceren.
Na een slaap rekken ze zich uit.. en doen daaroverheen nog eens een gaaaaaaaaaaaaaaaaap, net echte hondjes. De stevige reuen doen al pogingen om recht op de voorpoten te gaan staan. Mooi zo... trainen voor sterke spieren. Dat spreekt ons wel aan.
Wij besluiten Little Dyson voorlopig niet mee te laten doen in het reserveren. Wij weten niet wat hij straks wel of niet zal kunnen. Wij hopen dat wij hem een goed voetje kunnen gaan geven..
Dag 6.. Bobbie is hardnekkig in het verstoppen van haar karkassen*. Het is een bizar gezicht om om ons zoete hondje als een wolf met vlees in haar bek de tuin door te zien sneaken. Ze graaft een gat om daar vervolgens het vlees in te laten vallen. Het gat wordt keurig dicht geschraapt met aarde en bladeren.
In huis ligt ze graag op onmogelijke plekken, vooral ergens klemvast en donker. Gelukkig heeft ons parket al meer dan 100 jaar overleefd.. over die paar krassen van haar gegraaf doen wij niet moeilijk.
Op voorpootjes wiebelen lukte al eerder bij twee reutjes .. vandaag doen ook de voetjes van de achterpoten mee in de beweging. Wat zijn ze al sterk! De anderen tijgeren nog vlotjes als zeehondjes rond.
Reutje blauw streepje was al opgevallen door zijn zwarte vachtje. Maar zijn drankzucht is vooral heel opvallend. Laveloos kan ie tegen de veiligheidsstangen uitbuiken. Lazy Bones... zo heet ie.. voorlopig.
dag 7 Een aantal steunen nu al goed op de voorpootjes en kunnen daarbij ook al hun kop in de lucht houden... Kijk, nu beginnen de molletjes toch al wat meer op echte hondjes te lijken.
