L-nest Week 6

Oma Dido's winkeltje is wel geopend..
Oma Dido's winkeltje is wel geopend..

Zondag 8 maart 2015.

Vijf weken oud, levendig, ondernemend, vrolijk en vreetlustig... Het valt niet altijd mee dit kluitje kleuters in het gareel te houden.

Bij het ontwaken laten ze weten dat ze willen eten, willen spelen, willen klimmen, willen dit en willen dat. Ik kijk naar Bobbie... kopieer haar gedrag: even checken en concluderen dat aan alles is voldaan en dus dat ze zo aan de beurt zijn.

En wat een geluk dat het weer zo mee werkt. Als de vrieskou is opgetrokken kunnen ze rond een uurtje of 9 ze naar buiten... ze groeien, spelen, slapen en eten op zonnewarmte.

Dido wil o,zo graag de pups verzorgen maar Bobbie hoeft maar te kijken... De volhouder wint.. en dus mag Dido sinds vandaag ook pups verzorgen. Dat is een prachtig gezicht. Iets waar ik me erg op verheugde. Waar Bobbie niet meer aan moet denken: puppiebekkies om je kostbare tepels daar kan  Dido dan wel erg van genieten. In een veels te kleine mand ligt Dido innig tevreden met ik weet niet hoeveel pups.

Vanmiddag gaan wij het puppiepark testen... lekker veel ruimte... waar plasjes onzichtbaar in de aarde kunnen zakken.

 

Voor het ontbijt moet nu wel wat gedaan worden.. neuzen aan de grond op zoek naar eten.
Voor het ontbijt moet nu wel wat gedaan worden.. neuzen aan de grond op zoek naar eten.

10 maart 2015

Samen met mijn nicht Marijn gingen wij zondagmiddag een voor een de pups overzetten naar het puppiepark. Ik had gedacht dat ze dat ook wel spannend zouden vinden. Niets was minder waar. Ze gingen gelijk rennen en overal kijken. Wij installeerden ons met koffie en genoten van het gratis cabaret dat zich voor onze ogen afspeelde. Vanuit mijn kantoor kan ik het puppiepark in kijken, hoewel daar vaak niets is te zien.. het geboefte slaapt namelijk  ook nog steeds heel veel.

Vanwege het mooie weer (lees: geweldig mooie weer!) brengen wij de pups gelijk na hun ontwaken in het puppiepark.. beetje gedoe is dat wel want eerst moeten die vieze krantjes weg. Dat doen Jaap en ik samen.. want ik kan absoluut niet tegen hondjes die in de poep dansen. Jaap doet de krantjes.. ik leid ze af. Dat werkt goed. Buiten in het park liggen stukjes vlees... en zodra ze buiten zijn, zetten ze hun neus aan de grond op zoek naar eten. De logica hierachter is dat dat voorkomt dat ze weer net zo hard achter mij aan naar binnen rennen.

Sinds gisterenavond heeft het park er een slaapgelegenheid bij.. een heus mini huifkarretje (een kopie van onze eigen grote huifkar "Aurore"). Nu nog net iets te hoog maar ach, eronderdoor rennen is ook al leuk.