Gezondheid
De Hollandse herder staat bekend als een gezond ras.
Over hoe gezond het ras is, daar zijn af en toe discussies over gaande.
Dat is een goede zaak. Het betekent dat veel fokkers en eigenaren zich betrokken voelen om de Hollandse herder zo gezond mogelijk en vrij van aandoeningen te houden.
Fokkers dragen daar aan bij door te testen op aandoeningen die kunnen voorkomen bij de Hollandse herder. Deze testresultaten vormen de basis om een combinatie van ouderdieren zorgvuldig te maken.
Als pupkoper kunt u aan de gezondheid van het ras een bijdrage leveren door bij fokkers een pup te kopen die hun honden op aandoeningen testen.
Als wij een nestje plannen zijn de beide ouderdieren getest via röntgenfoto’s en DNA.
Een dekking zal doorgang hebben als beide ouderdieren goede uitslagen hebben.
Daarmee kunnen wij natuurlijk niet garanderen dat de pups 100% in orde zullen zijn. Wél vergroten wij hun kansen op een zo gezond mogelijke start en een zo gezond mogelijk leven als volwassen hond.
Met behulp van röntgenfoto’s worden heupen, ellebogen en rug beoordeeld.
Een aantal aandoeningen zijn via DNA tests aan te tonen.
Waarom testen op heupen, ellebogen en rug?
Om de kans op pijnlijke heupdysplasie (HD) zo klein mogelijk te houden, worden heupen geröntgend om te zien hoe de heupkop in de heupkom ligt.
HD kan een score krijgen van HD-A tot HD-D. HD-A is de beste score.
Daarnaast is ook nog de diepte van de kom belangrijk. Dat wordt uitgedrukt in Norgbergwaarde. Een gewenste Norgbergwaarde ligt tussen de 30 en 40. De rasverenigingen geven in hun fokreglement een minimale waarde van deze scores aan met welke de hond nog als fokdier ingezet mag worden.
Ellebogen worden geröntgend om te bepalen of de hond vrij is van een aantal gewrichtsstoornissen. Het elleboog dysplasie (ED) onderzoek richt zich op 4 verschillende aandoeningen van het ellebooggewricht. Al deze aandoeningen kunnen leiden tot misvormingen in het gewricht en kreupelheid.
Als de onderzochte hond geen elleboogdysplasie heeft, lees je ED-vrij of ED-0.
Een röntgenfoto van de rug is om te bepalen of de hond vrij is van spondylose. Bij spondylose raken wervels beschadigd door slijtage. Door deze slijtage wordt aan zij- en onderkant van de wervels extra bot gevormd. Dit extra bot kan weefsels irriteren en klachten geven. Bewegen wordt dan (erg)pijnlijk. Soms begint spondylose al op 1 of 2 jarige leeftijd. Een groep fokkers meent dat als spondylose al op zo'n jonge leeftijd aanwezig is, dat er dan sprake is van erfelijke invloed.
Op de rugröntgenfoto’s is ook het aantal lendenwervels te zien. Het moeten er 7 zijn.
Soms zijn het er 8. Deze 8ste wervel kan veranderingen in bewegingsmogelijkheid en instabiliteit met zich meebrengen alsook de kans op spondylose vergroten.
Wij streven naar gezonde Hollanders die ten alle tijden met hun eigenaren van alles mogen en kunnen ondernemen.
Lijders van aandoeningen uitsluiten van de fokkerij is een stap in het bijdragen aan de gezondheid van het ras. Maar soms zijn honden dragers van een bepaalde aandoening. Dat is aan de buitenzijde van de hond niet te zien. Zijn beide ouderdieren drager van dezelfde aandoening dan is er een reële kans dat er tussen de nakomelingen lijders geboren worden. Door DNA testen zijn dragers op te sporen.
De aandoeningen SDCA 1 / SDCA 2 zijn de afkortingen van sponsachtige cerebellar degeneratie met cerebellar ataxie. Deze neurodegeneratieve ziekte openbaart zich rond de 4 – 8 weken. De pup heeft bewegingsstoornissen, kan niet goed op de pootjes staan en de bewegingscoordinatie is slecht. Deze hondjes worden nagenoeg altijd al in het nest ge euthanaseerd.
Als de geteste hond geen SDCA1 / SDCA 2 heeft, wordt dat aangeduid met N/N.
Een andere aandoening waarop via DNA getest wordt, is Degeneratieve Myelopathie (DM).
DM is een neurologische aandoening van het ruggenmerg. DM laat zich in het begin vaak zien met verlies van coordinatie van de achterpoten. Vaak komt ook incontinentie voor. De eerste verschijnselen van deze ziekte uiten zich meestal vanaf de leeftijd van 8 jaar. Een vrije hond wordt aangeduid met DM-vrij of DM N/N
Epilepsie is één van de meest herkenbare neurologische aandoeningen. Het enige prominente symptoom bij honden met epilepsie, net als bij mensen, zijn terugkerende aanvallen. Epilepsie bij honden kan veroorzaakt worden door trauma, zoals een klap op het hoofd, stofwisselingsproblemen of de oorzaken kunnen idiopatisch zijn. Dat laatste betekent dat de oorzaken onbekend zijn.
Epilepsie komt gelukkig weinig voor bij de Hollandse herder. Deels komt dat door zorgvuldig fokken. Met behulp van de database Dogsglobal is het voor fokkers mogelijk om van een combinatie ouderdieren groen licht te krijgen als het gaat om epilepsie. De VVHH (Vereniging voor de Hollandse herder) geeft ook wat deze aandoening betreft feedback.