N-nest: Week 1
dag 1
dag 2
dag 2 newborn puppie fotoshoot
dag 3
dag 4
Wat een vredig stelletje pups.. wat een zorgzame moeder. Het eerste dat ik zie – vanuit mijn bed in de woonkamer – is Bobbie languit liggend op haar zij met pupconfettie om haar heen. Een paar al drinkende in slaap gevallen aan de tepel, anderen half op weg naar een plek in de kist.
Soms is het volkomen stil.. op de ademhaling van Bobbie na. Vaker hoor je allerlei geluidjes.
De vocabulaire van puppies is zeer uitgebreid: van monkelend tevreden tot gillende paniek (geloof mij: meestal om niets. Het zijn wat dat betreft al heuse Hollandse herders). Protesterende pups vind ik het leukst. Dat is als Bobbie hun onderkantjes wil poetsen. Ze zijn dan vaak net hongerig op weg naar een tepel als Bobbie dan een poepie of plasje detecteert. No mercy… Bobbie duwt met haar snuit puppie om om te gaan poetsen. Daar heeft Bobbie soms nog een hele klus aan. Er zijn een aantal die zich beslist niet zomaar door moeders laten omduwen om gewassen te worden. De geluiden van protest waar Bobbie absoluut geen boodschap aan heeft, vind ik onweerstaanbaar leuk. Waarschijnlijk omdat ik het zo knap vind van Bobbie om zich door haar kinderen de wet niet te laten dicteren. Moeders wil is wet. En zo moet het zijn.
Hoge piepers betekenen vaak een verdwaalde pup. (de werpkist is aan de maat). Je hoort ook de geluiden van drinken. Zeker als er een paar pups tegelijk hun slokken wegwerken is dat een groot levenssymphonie. Daar kan zelfs Adèle niet tegenop.
Terwijl ik bij een paar soorten geluiden mijn hart voel versnellen.. blijft Bobbie onder alle omstandigheden cool, zo onwrikbaar rustig. Oh, had ik maar een beetje meer van Bobbie.. tenminste van dat stoicijnse bedoel ik.. ik hoef geen puntoren en haren all over.
Sinds hun geboorte nu 4 dagen geleden zit de groei er in. Donkerblauw die als eerste is geboren en het zwaarste woog, groeit ook het hardst. Goed opletten hoe hij dat doet… en waar hij de monsterd (lees; melk) haalt. Ik laat hem zo nu en dan voordrinken.. en koppel dan lichtblauw aan. De lichtste reu van het stel die met kleinere stapjes aankomt. Nu ik me er mee bemoei.. heeft hij ook al flink wat extra grammen binnengehaald. Dat betekent dan dat hij weer langer blijft slapen. Daarmee vervolgens een drinkbeurtje mist. Moraal; niet teveel mee bemoeien dus.
De teefjes gaan supergoed.. volgen de groeicurve nauwgezet.
Dat gaat dus zorgeloos in huize Pronk. Nou nee.. die vilten bandjes om hun nek bijvoorbeeld. Want zit het niet te strak? Zit het niet te los?
Ik heb ze al 2x versteld. Die nekjes groeien gewoon knoerdhard mee. Te los: betekent dat er soms een pootje in raakt. Bobbie is nogal graverig met haar kleden.. en daar schuilt natuurlijk het gevaar in dat pups eronder raken. Het ontzettend goed opletten. Ook tel ik voortdurend.. 3 3 3.. 9 stuks. Ik kijk, observeer.. en geniet.. geniet ontzettend van dit prachtige stel..
Het is tijd om te wegen. Oh ja, gisteren hadden wij een halve kilo knaller van de halve week.. donkerblauw woog 508 gram.
dag 5
dag 5 puppieshoot... daarvoor heb ik nodig: mooi licht door de ramen, volgedronken pups en een moeder die zich er niet zo mee bemoeit..
dag 6
Wij sliepen matig. Pups waren wat loperig.. wilden een nachtje doorhalen aan de bar. Bobbie had een adv-nacht. ofzo. Je ziet zoiets gelijk bij het wegen. Iedereen minder grammen aangekomen. Behalve voor donkerblauw.. die zuigt via een tepel volgens mij al de andere leeg. Die groeit!
Aan het einde van deze dag bleken ze allemaal weer een inhaalslag te hebben gemaakt. Ze hadden zoveel gedronken dat ze voor pampus lagen.. als kleine nijlpaardjes met bolle buikjes en korte pootjes. Niks gebeurd vandaag... een heerlijke dag van slapen, drinken en uitbuiken.
dag 7
De N-puppies zien er steeds meer uit als echte hondjes. Er zitten er een paar heel vrolijke vocale hondjes bij. Stille puppies ook.. die kan je optillen, ergens anders neerleggen... geen krimp geven ze. Van die motorische atleetjes in de dop...die hun achterpoten al goed gebruiken om op te staan. Aanstellers haha.. t is niet te geloven.. daar herken ik noch Bobbie noch Izikel in.. gejodel bij het minste of geringste. Het ligt nog niet vast ..volgende week zijn alle rollen weer omgedraaid... Ik sla het allemaal op.. ik observeer.. ik geniet.
Ik heb vandaag 18 x 9 nageltjes geknipt. Vooral om Bobbies kostbare tepels en huid te beschermen.
Ze mochten allemaal weer op de foto.. wat een klus in je eentje.. ze bewegen fluks, Bobbie zit er met haar neus bovenop (en dan willen de pups naar haar toe tijgeren), het licht valt soms niet goed... enfin.. al met al toch een indruk van hoe ze er nu uitzien...
Als Bobbie niet bij haar kinderen is, dan ligt ze graag in de wasmand voor de werpkist.. of onder het bed. Zo grappig om haar harige benen eronder te zien steken...