Dracht

Eerste week van juni: dag 1, dag 2 en dag 3

Nog even terugblikkend op het vorige jaar toen Bobbie na 2 geslaagde dekkingen leeg is gebleven. Je leest dat dat in de meeste gevallen  komt door een onjuist tijdstip van dekken.  De meeste teven zijn vruchtbaar rond dag 12-14. Dat klopte bij drie nesten van Dido en het eerste nest van Bobbie.  Maar kennelijk was het vorig jaar toch te vroeg. Deze ronde gingen wij een aantal keren naar de dierenarts voor progesteronbepaling. Daarbij wordt bloed afgenomen. Als het progesteronniveau op een bepaald niveau is, is het moment daar dat de eicellen vrijkomen. Het moment om te dekken. In theorie en meestal gaat dat ook wel zo. Alleen Izikel maakte geen aanstalten om te dekken.... en de volgende dag ook niet. Dat vond ik behoorlijk spannend. Er spookten allerlei zorgelijke gedachten door mijn hoofd.  Sommige reuen 'weten' precies wanneer een teefje dekrijp is... wat een progesteronbepaling nou wel of niet aangeeft..

Op zondagmorgen 11 juni, en maandagmiddag 12 juni en dinsdagmiddag 13 juni is Bobbie gedekt. Dekkingen uit een boekje..

11 juli 2017: dag 30

Wij zijn 30 dagen na de eerste dekking. Bobbie leek de afgelopen dagen wat kalmer en meer in zichzelf gekeerd.  Dat zouden tekenen kunnen zijn van een dracht.  Ik durfde er niet zo goed op te hopen... haar gedrag zou net zo goed van het heel warme weer kunnen zijn.

Op de echo was het niet te missen, embryo's verschenen een voor een in beeld. Bobbie is drachtig! Thuis aan de wijn om het te vieren.

dag 30 - dag 42 (fotos van dag 7, 14, 35, 39, 42, 49 en dag 57)

Bobbies ribben beginnen snel uit te staan.. puppies zitten dus net als de vorige keer hoog. Ook haar buik en tepels groeien nu ineens heel duidelijk.

De temperatuur loopt op sommige dagen op tot 35 graden. Bobbie kiest ervoor om in huis languit op de koude tegels te liggen. Bobbie krijgt 3 soms 4 maaltijden op een dag.  Beetje goed opletten dat het hierdoor niet teveel wordt. Een beetje meer vanaf week 5.. en nog meer in week 6. Bobbie laat duidelijk merken dat ze eten wil.. meer en vooral NU.

Gelukkig begint Bobbie ook  weer meer zichzelf te worden. Vrolijk, springerig en nieuwsgierig naar de dingen om haar heen.

Week 8

Bobbie slaapt in een antiek kinderledikantje met van die hoge kopschotten. Het bedje staat tegen mijn deel van het bed aangeschoven. Ik hoef mijn hand maar uit te strekken of ik kan de puppies voelen en Bobbie bemoedigend toespreken.  Zonder twijfel horen deze momenten toch wel bij het risje mooie moment uit mijn leven. Bobbie is poetserig en hijgerig. Soms moet er in de nacht geplast worden. Ik verwen haar.. (dat draai je natuurlijk nooit meer terug). Soms wil ze dat ik haar buik kroel... dat doe ik dan.. Ik doe bijna alles voor Bobbie.

De werpkist moet nu toch echt een plek in de kamer gaan krijgen. Vorige keren stond ie er allang. Trappen op en trappen af door het huis met alle onderdelen. Buiten in de zon een soppie erover.. en hier en daar wat opnieuw schilderen. Allemaal mijn geestelijke voorbereiding.

Dag 51 de werpkist staat, de warmtelamp getest... en Bobbie er voor de foto even in laten liggen.

De kraamkast is gevuld, de handdoeken en lakens zijn gewassen.. trouwens het hele huis heeft de grote schoonmaak achter de rug. Mijn nesteldrang is heviger dan die van Bobbie..

Bobbie houdt mij goed in de gaten.. stel je voor dat ik de voerbak ga pakken... En als ik dat niet uit mezelf doe.. zie ik haar ogen van mij naar de voerbak gaan.. en nog eens.. "Snap je dan niet wat ik wil?"

dag 53

Wij deden geen oog dicht.. Bobbie hijgt en poetst, draait rondjes, speelt voor nachtzuster... (zo noemen wij haar als ze ons wakker maakt) Voor alle zekerheid neem ik haar dan even mee naar buiten voor een nachtelijke plas..(dan wordt ook Dido wakker.. en wil ook plassen)

Porties eten geef ik over 5 of 6 beurtjes verdeeld.. het lijkt bijna niet meer te passen.

Onder mijn 2 handen is het een golf van high five-jes van de puppies...

 

Vanmorgen vroeg liep ik met een houten hoofd rond in huis... besloot een vroege wandeling met Bob te maken. Kennelijk had zij toch wel genoeg nachtrust gehad..

ze was jolig, springerig, had zin in rennetjes en was fanatiek as ever toen wij met het flosje sjorspelletjes deden.  Bobbie maakt een zeer vitale indruk..

 

Buikje is bloot met grote zichtbare tepels.. die bij het lopen een soort kloenkkloenkkloenk geluid maken. Ze is rondom dik en uitgezwaard..  nog een week te gaan..

  

Dag 57

Vanaf vandaag zijn de pups levensvatbaar.. toch weer een soort mijlpaal in al die stappen van dit grote avontuur... (lees ook; wonder)

Bobbie slaapt weer hele nachten goed. Ze is wel kortademig maar het hijgen is voorbij. Bobbie en ik slapen sinds gisteren beneden.. om haar aan de werpkist te laten wennen. Zo nu en dan word ik wakker omdat ik hoor dat ze de werpkist ingaat, daar wat rondkrapt, even een lekkere lighouding zoekt maar dan toch voor een andere plek  kiest.

Ik ben begonnen haar temperatuur te nemen... schommelt rond de 37.4 graden. Ik verwacht ook nog geen hele-graad- zakker maar je weet het nooit. (hoewel ie vanmiddag behoorlijk lager was... )

Bobbie eet met lust, loopt en rent lekker mee, maakt een vitale indruk.. net als de kleine kickboxers in haar buik.

Soms kan ik de contouren voelen van een koppie of pootje (of na ja zo lijkt het in elk geval).

Vanmorgen toen ik in de tuin aan het schikken en schuiven was, was ik ineens Bobbie kwijt.. niet echt kwijt want ze is altijd dichtbij.. maar nu was ze uit beeld.

Vreemd... of nee, niet echt.. Dido had deze akties ook. Bezig met het zoeken naar een geschikt hol om te werpen..

Hier zijn dat soort plekjes in overvloed... Ik vond Bobbie tussen twee houtstapels.. lekker in zo'n donker gat met veel begroeiing.. druk aan het krabben.

Het zijn van die signalen dat de bevalling nader komt....

 

Hieronder: Bobbies ideale werpplek..

 

Dag 58.

Een rustige nacht.. heel af en toe stapte Bobbie in de werpkist.. groef wat.. en stapte er weer uit. Zocht vervolgens haar eigen vertrouwde slaapplek op.

Bobbie at met smaak, liep dartel tijdens de ochtendplasronde.. en haar temperatuur steeg weer richting de 37 graden.

Bobbie was erg kalm.. t viel me pas later op.. of nee eigenlijk achteraf.. dat ze in haar bench bleef de hele verdere ochtend. Ze leek heerlijk te soezen.. natuurlijk doe je dat als je zo op je laatste dagen loopt.

Omdat ik een afspraak had - binnenshuis dat wel - gaf ik Bobbie vlak voor die afspraak nog een langere wandeling waarbij ze eenmaal weer in de tuin naarstig op zoek ging naar weer die donkere plekjes.. 'kom maar lekker mee naar binnen, Bobbie'... Het waren signalen.. maar nou niet direct van akties die die middag al zouden plaatsvinden.. meer als een soort aanloopje tot iets wat verder in de week zou gaan gebeuren.... (lees verder bij blog bevalling)